Jest 5 maja 1987 r. Na lotnisku w Rio de Janeiro stoi polski samolot Ił-62M Tadeusz Kościuszko. To stosunkowo nowa maszyna zakupiona przez Polskę w ZSRR w 1984 r. Załoga odkrywa fakt włamania do samolotu. Nic nie zginęło, ale plomby wielu urządzeń pokładowych są pozrywane. Zdarzenie prawdopodobnie nie zostaje nawet zgłoszone do policji brazylijskiej. Samolot jest sprawny, więc wraca do Polski. Nie do końca również wiadomo, czy po tym incydencie przeprowadzono tzw przegląd specjalny. Zeznania mechaników są nie do końca spójne. A jeżeli już – to co zostało sprawdzone Pojawia się też informacja na podstawie dokonanych uszkodzeń, że włamywacze dobrze orientowali się w technicznych kwestiach samolotu… 8 maja 1987 r. samolot znajduje się w tzw. rezerwie, czyli planowo nie jest przewidziany do żadnego lotu. 9 maja 1987 r. (dzień katastrofy) do Nowego Jorku ma lecieć inna maszyna Ił-62M Władysław Sikorski. 8 maja 1987 r. samolot ten jest właśnie w trakcie lotu do Warszawy z Montrealu. Późnym wieczorem tego dnia na Okęciu zdecydowano, że do Nowego Jorku poleci jednak Ił-62M Tadeusz Kościuszko. Dlaczego podjęto taką decyzję Pracownicy PLL LOT, którzy o tym decydowali tłumaczą to faktem spodziewanych usterek w samolocie Ił-62M, który ma dopiero przylecieć z Montrealu… Z pilotami wracającej z Kanady maszyny nie było kontaktu w tej sprawie i nie zgłaszali awarii w trakcie lotu. Skąd wiedziano o ewentualnych usterkach, które miały uniemożliwić wykonanie lotu do Nowego Jorku?